Panasonic GH4 pod względem kształtu i rozmiaru jest bardzo podobny do swojego poprzednika. Korpus aparatu został wykonany ze stopów magnezu oraz wysokiej jakości tworzyw sztucznych. Aparat został również uszczelniony, więc bez problemu może pracować w trudnych warunkach atmosferycznych.
Lubię robić zdjęcia, tak samo jak filmować. Do tej pory robiłem to niemal cały czas lustrzanką. Poprzednia generacja Panasonica – model GH3 jest bardzo lubiany wśród filmowców amatorów oraz np. osób nagrywających wesela. Aparat jest lekki, nie jest duży i co ważne, umożliwia wymianę obiektywów.
Parametry GH4 w trybie filmowania robią wrażenie. Bezlusterkowiec nagrywa obraz 4K 100mb/s przy 30 klatkach na sekundę. W trybie FullHD prędkość rośnie aż do 200 Mb/s. Miłośnicy trybu slowmotion również znajdą tutaj coś dla siebie. Płynne zwolnienia uzyskamy w rozdzielczości fullHD. To, co najbardziej spodobało mi się w GH4 jest ilość ustawień. Możemy sterować tutaj niemal wszystkim. Od częstotliwości, dzięki której obraz nie będzie migał nam np. przy świetle ledowym przez głębie czerni. Duża rozpiętość tonalna sprawi, że aparat nagra dobry obrazek w każdych warunkach.
Tryb robienia zdjęć też przyprawi Was o uśmiech na twarzy. Elektroniczna migawka jest bezgłośna i bardzo szybka. Umożliwia zrobienie 12 zdjęć w pełnej rozdzielczości i to zaledwie w ciągu sekundy. Ich ilość zależy od szybkości karty, możecie trzymać spust migawki nawet przez pół minuty. Daje to 360 zdjęć w ciągu 30 sekund!
Należy wspomnieć również o czułości matrycy. Zdjęcia i film wykonane przy dość wysokim ISO 1600 – nie mają żadnego wpływu na jakość obrazu i nie straszy nas wszechobecny szum. Delikatny szum zaczyna pojawiać się przy ISO 6400, ale wciąż nie jest źle. ISO 25600 jest już nieużyteczne bo obraz wręcz straszy.
Co mi się nie spodobało? Podgląd na żywo. Patrząc w dzień pod kątem trzeba mocno wytężyć wzrok by coś na nim zobaczyć. Problemem jest również działanie live-view w nocy. Przy słabym świetle obraz potrafi mocno klatkować Kolejnym szczegółem jest przycisk display. Mieści się na zagięciu obudowy przez co sprawia wrażenie, jakby był cały czas wciśnięty przez co dość trudno go nacisnąć.
